Szklana tara

Witajcie!

Ależ cudną mamy jesień,

kolorowo, słonecznie i ciepło!

I piękne światło do robienia zdjęć ...

o ile uda się je dorwać ;)

bo przecież tyle rzeczy jest do zrobienia,

że nim się obejrzę słoneczko chyli się ku zachodowi ;)

I w takich właśnie okolicznościach przyrody

sfotografowany został dzisiaj wyjatkowy przedmiot :

szklana tara

  

 

Otrzymałam ją od Cioci, która dając mi ja powiedziała "już ty będziesz wiedziała co z nią zrobić ", chyba nie muszę Wam mówić jaka byłam szczęśliwa! :) 

O ile metalowe tary są mi dobrze znane, mam takich kilka, najbardziej cenna  jest ta po mojej kochanej Babci, to ze szklaną tarą spotkałam się po raz pierwszy.

Ta, która przedstawiam Wam dzisiaj ma swoje lata, należała do mamy Cioci, stała gdzieś zapomniana i  została już napoczęta przez korniki ;)

Dla jednych będzie to kawałek szkła w drewnianym obramowaniu, dla mnie coś wyjątkowego i pięknego.

I cóż tu zrobić z ową perełką wśród moich staroci? ;)

Zostawić jej takiej surowej, ozodobionej jedynie pokornikowymi śladami bytnosći nie chciałam.

Pobielić? Owszem to pierwsza myśl jaka się pojawiła, ale czy to będzie wystarczające?

Ten schowek na mydło przecież aż się prosił o jakiś motyw :)

I tak po wielu przymiarkach, znowu postawiłam na sprawdzony już motyw, dobrze Wam znany z mojego młynka,czy też etui.

 Motyw przykleiłam we wnęce znajdującej się na górze tary, a następnie przystąpiłam do ozdabiania drewnianych elementów.

I tak dobrałam niebieski kolor zbliżonny do tego na motywie. Nakreśliłam nim w wybranych miejscach błękitne plamy z farby. 

Poczekałam, aż farba wyschnie i przetarłam całość kawałkiem świecy (niebieskie plamy i samo drewno).

Kolejny etap to nałożenie białej farby,na wszystkie drewniane elementy, pędzlem lekko zamoczonym w białej farbie - poprzez robienie smug, ale nie całkowite krycie. 

Całość na koniec oczywiście przetarłam papierem ściernym i pastelowe boki gotowe:

Jednak całość była zbyt jasna i wyglądała niezbyt leciwie ;)

Tak więc w ruch poszła patyna, którą postarzyłam sam motyw, zakamarki znajdujące się we wnęce oraz miejscami drewniane listwy. 

 

 Tył tary został analogicznie postarzony. Cała konstrukcja mocowana jest na drewnianych kołeczkach,dzięki czemu tare można zawiesić (o dziwo kołki są w nienaruszonym stanie).

Jedynym uszczerbkiem jaki posiada tara, to ubytki w nodze ;)

I tak jak przy ozdabianiu młynka, uszczerbioną nogę uznałam za atut tary i postanowiłam nie ucinać podniszczonego kawałka drewna :)

Tak prezentuje się pierwsza ozdobiona przeze mnie szklana tara :)

Mogłam użyć innego motywu,

 mogłam dodać jakiś ornament,

mogłam zrezygnować z pasteli

tych mogłam znajdzie się wiele...

Ale ozdobiłam ją tak a nie inaczej,

tak jak czułam, 

czyli shabby chic w tarowym wydaniu :)

Cudownego tygodnia!

paniKa :)